�� بخشی از متن فیلم:

رانندۀ اتومبیل ما که جنگ آوری بوسنیایی است با رضا(برجی) هم آوازی می کند. ماه ها زندگی در افغانستان، رضا را به تم های موسیقی افغانستان علاقه مند کرده است. رزمنده ی بوسنایی مفهوم شعرها را نمی فهمد و فقط می کوشد که ریتم را نگه دارد و تریجیع بندها را تکرار کند.



به بوی نافه ای که آخر، صبا زان طره بگشاید ◊◊◊ دل ای دلم دل ای دلم، دل ای دلم دل ای دلم



ناگهان رضا لحن خود را تغییر می دهد و آوازی با تم افغانی در مدح رسول الله می�خواند:

محمد یا رسول الله ...

تنها شنیدن نام حضرت رسول کافی است که راننده ی ما را به گریه بیندازد. رضا که سخت متأثر شده، اظهار تعجب می کند و می کوشد که او را تسلی دهد. من به درون آینه زوم می کنم تا او را در این حال گیر بیندازم. آیا چیزی بیشتر از این باقی مانده است؟������������������


نادر طالب زاده:
* �من همه چیز این سریال را مدیون شهید آوینی می‌دانم، البته هنوز هم حال و هوای �خنجر و شقایق� هست و شاید پرشورتر شده باشد.شهید آوینی زمانی به رئیس صداوسیماي آن وقت گفت: شما تلویزیون را تبدیل به بوق مفلوک کرده‌اید و فکر می‌کنم هنوز این بوق وجود دارد. چه‌طور می‌توان هرشب یک ساعت در مورد مار و ملخ برنامه دید، اما نمی‌توان در مورد آمریکا که مرکز توطئه علیه ماست، 20 دقیقه مستند دید؟���������������

* �خنجر و شقایق� محصول مشترک نادر طالب‌زاده و سیدمرتضی آوینی بود اما تلویزیون این برنامه‌ها را پخش نکرد. دیگر درباره این برنامه، آقای زم کوتاه نیامد و نامه‌ای به دفتر رهبری نوشت که �این‌طور نمی‌شود و ...�

جریان حاکم بر تلویزیون که دراوج قدرت بود و نمی‌خواست با آقای زم مقابله کند، در موضعی سیاسی سعی کرد آوینی را تنبیه کند چون آن زمان وی مسئول رسمی واحد تلویزیونی حوزه هنری بود. این جریان دیگری غیر از جریان مطبوعاتی علیه آوینی بود. کار به جایی رسید که جمعی از بچه‌های قدیمی‌تر جهاد تلویزیون را که نسبت کمتری با کارهای جنگ و روایت فتح داشتند تحریک کردند تا طی نامه‌ای اعلام کنند اساساً آوینی هیچ نسبتی با روایت فتح نداشته و مجموعه روایت فتح را ما ساخته‌ایم و آوینی کاره‌ای نبوده است!�� �مهدی همایون فر�

خنجر و شقایق، فیلم مستندی‏ است از مقاومت مظلومانه‏ ی ملت مسلمان بوسنی و هرزگوین در برابر تجاوز وحشیانه‏ ی متمدنین مغرب زمین! و البته این بار نه در آفریقا یا آسیا یا آمریکای جنوبی، که در قلب اروپا.

این مستند در ده قسمتِ حدوداً ۲۰ دقیقه‏ای تهیه و تدوین شده است.